جنگ ما جنگ اراده است...
بسم الله الرحمن الرحیم
الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا
شعب ابی طالب نماد انتها و تمامیت مکر دشمنان اسلام است، آنگاه که مسلمانان به خاطر عدم تثبیت جایگاه خود و تعداد اندک شان اجازه و اذن الهی برای جهاد نداشتند و تنها تجویز الهی برای برون رفت از مشکلات جامعه نوپای اسلامی، مأمور به صبر در برابرمشکلات طاقت‌فرسایی که از سمت دشمنانی تحمیل می‌شد، بودند. کسانیکه رابطه خونی با پیامبر خدا داشتند. آیه ۲۶انفال
در چنین شرایطی قریش با محاصره اقتصادی آخرین ضربه ی مهلک و جانکاه خود را بر پیکره جامعه توحیدی آن دوران وارد نمودند. محاصره ی اقتصادی که سه سال طول کشید. گرسنگی، سرما و گرمای طاقت‌فرسای صحرای حجاز، تورم چند برابری قیمت های اجناس و بیماریها، کمترین آثار این محاصره بود.
اما بعد از صبر و استقامت این وعده الهی بود که مسیر شکست این حصار را فراهم نمود و موریانه ها مأموریت الهی یافتند تا عهدنامه مشرکین در باب محاصره اقتصادی را نابود کنند چیزی جز باسمک اللهم باقی نگذارند. شرایط شعب ابی طالب با دو رمز صبر و امداد الهی تهدیدهای قریش، قوی ترین دشمنان اسلام را تبدیل به فرصتی نمود که در سال دوم هجری مسلمانان در مقام بدریون وارد میدان جهاد با مشترکان شدند. ۳۹.۴۰حج
جنگی که با ۳۱۳ نفر دربدر آغاز شد و همان شب با اولین امداد الهی باران رحمتی بر سر سربازان اسلام و کفر شروع به باریدن گرفت که شنزار زیر پای مسلمانان را به زمینی سخت مناسب جنگ تبدیل نمود و زمین زیر پای کفار تبدیل به باتلاق شد، عده‌ای از مسلمانان از جهاد سر باز زدند و میدان جهاد را به بهانه هایی چون جمعیت کثیر دشمن و تقلیل جبهه خودی رها کردند و غافل از آنکه سه سال تحمل سخت ترین شرایط شعب ابی طالب کجا و پیروزی نیمه روزی بر مشرکان قریش کجا؟!!
سنت الهی این است صبر و استقامت و پایداری در مسیر ارزش‌ها و اعتقادات الهی تهدیدها را تبدیل به فرصت هایی میکند که آثاری ابدی در جامعه اسلامی به دنبال خواهد داشت.
چرا صبر کلید پیروزی است؟
والعصر، که انسان در خسر و زیان است و این زیان همان از بین رفتن عمر است که تمام شدن این عمر بدون اعمال صالح خسارت محض است و این زیان و ضرر تنها متوجه کسانی می شود که ایمان آورده اند ولی ایمانی تهی از اعمال صالح، شاید سوالی پیش بیاید که آیا عمل صالح چیزی به غیر از نماز و روزه و سایر عبادات است؟
که در جواب باید استناد کرد به آیه ی سوم سوره ی مبارکه عصر، «إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ؛ مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کرده اند.»
اری آن چیزی که ایمان را زاینده میکند، از مرداب شدن و گنداب شدن ایمان جلوگیری می نماید عمل صالحی است به نام تواصی به حق و تواصی به صبر...
ادامه دارد....
کشاورز
